مروری بر معیارهای مکانی احداث نیروگاه های خورشیدی در ایران

یکی از راه‌های رسیدن به توسعه همه جانبه اقتصادی و اجتماعی در دنیای امروز، وجود یک منبع تولید انرژی پایدار، مستمر و قابل اعتماد است. در میان انواع انرژی‌های تجدیدپذیر، انرژی خورشیدی به دلیل قابلیت تبدیل مستقیم به برق و حرارت، سادگی استفاده، امکان ذخیره‌سازی و بی‌پایان بودن آن بیش‌تر مورد توجه قرار گرفته‌است، به طوری که در چند دهه اخیر تحقیقات فراوانی در مورد سیستم‌های استفاده از انرژی خورشیدی در دنیا و ایران به انجام رسیده‌است. با توجه به پتانسیل ایران در زمینه انرژی خورشیدی و نیز نیاز کشور به انرژی‌های تجدیدپذیر، لازم است مکانیا‌بی برای شناسایی مکان‌های مناسب برای استفاده از انرژی خورشیدی انجام گیرد. امروزه انجام پروژه های مکان‌یا‌بی صنایع از اصول و روش‌های ارزیابی توان اکولوژیک و آمایش سرزمین است. انجام این پروژه‌ها مستلزم شناخت دقیق از تکنولوژی‌های موجود صنعتی و نیازمندی‌های محیطی دارد که در اصطلاح توازن نیاز و توان گفته می‌شود. در این مطالعه با بررسی مقالات متعدد چاپ شده و با نگرشی جدید در زمینه انواع مکان‌یابی‌های صنعتی و انرژی‌های تجدیدپذیر، معیارهای اصلی و کاربردی برای امکان‌سنجی و تعیین مکان بهینه استفاده از انرژی خورشید بررسی و برای کشور ایران بومی‌سازی و ارائه شده است تا محققین بتوانند بر اساس آن بهترین مکان‌ها را برای نصب انواع تجهیزات، تاسیسات و نیروگاه‌های خورشیدی استفاده نمایند تا هم سود بیشتری کسب نمایند و هم در کاهش آلودگی‌های زیست محیطی سهیم باشند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد مهم‌ترین معیارها برای این موضوع در ایران، ساعات آفتابی، ابرناکی، گرد و خاک، رطوبت نسبی، ارتفاع، نقشه پتانسیل خورشیدی، کاربری و نوع پوشش زمین، خطوط انتقال نیرو و جاده‌های دسترسی است.